برائت و وحدت جامعه‌ی اسلامی در سیره‌ی اهلبیت عصمت و طهارت (علیهم‌السلام)
نوع مقاله : مقاله پژوهشی
چکیده
با توجه به معنی لغوی وحدت ، اینگونه به نظر می رسد که حق و باطل به وحدت نمی رسند ، مگر اینکه حق پایمال گردد و در نهایت نتیجه ای جز باطل برایمان باقی نخواهد ماند. لذا برخی متدینین با توجه به دستورات شارع مقدس مبنی بر اعلام انزجار و برائت از باطل برای حفظ حقانیت دین، از وحدت مذاهب به شدت هراس داشته و با آن مخالفت نموده اند. از سویی برخی روشنفکران متدین با توجه به ضرر و زیان نزاع و اختلاف بین مسلمانان و در نتیجه ضعف روزافزون اسلام در مقابل کفر و همچنین فواید بیشمار وحدت مذاهب اسلامی در مقابل کفار و مشرکین، پرچم وحدت را علم کرده تا آنجا که، حتی برخی نه تنها منکر لعن و برائت شده بلکه به ولایت و تعریف و تمجید منافقان و ظالمان نیز روی آورده اند! بر همین اساس مراجعه به سیره ی اهل بیت)علیهم السلام( ، که شاخص حق و حقیقت و کشتی نجات است بر ما امری ضروریست تا بتوان راه را از بیراهه تشخیص داد. پس از مراجعه ی به سیره و روش این بزرگواران متوجه می شویم که حضرات معصومین به هر دو موضوع و پیامدهای آن نظر داشته اند و با سخن و عمل، راه را بر ما روشن کرده اند؛ هم از تفرقه و پراکندگی مسلمین و هم از فراموشی لعن و برائت جلوگیری می کرده اند. در نوشته ی پیش رو ابتدا به نقد و بررسی وحدت پرداخته و سپس به مصادیقی از آن در سیره ی اهل بیت)علیهم السلام( اشاره شده است.
)