شاید جریان های انحرافی خصوصاً با گرایش عرفانی و معنویت گرا، در دوران معاصر بیش از هر زمان دیگر تکثر یافته اند و با توجه به ابزارهای رسانه ای که در اختیار دارند زمینه فعالیت آنها بیشتر از گذشته است و عده بیشتری توسط آنان اغفال می شوند. این نوشتار به دنبال نقد جریان های معنویت گرا و به طور خاص، مکتب اوشو است.
مکتب اشو یک فرقه نوپدید معنویت گرایی است که منشاء وحیانی ندارد و علی الظاهر با خدا و حیات پس از مرگ نیز چالشی ندارد. اما دقت در بررسی تعالیم و آموزه های اشو، ما را به این نتیجه می رساند که او و عرفانی که به جهانیان عرضه داشته، کاملا با اسلام و ادیان آسمانی تضاد دارد۔در عرفان اشو سکون و آرامش یکی از معیارهای رسیدن به حقیقت و دانایی و روشن بینی است۔در عرفان او سالک برای رسیدن به آرامش، همواره تشویق به اعمال و کرداری از قبیل رسیدن به شادی و لذت بردن، رقص و پایکوبی، شعر و آواز و دست افشانی، جشن و سرور، عشق و سکوت و موسیقی، خنده، سکس و مراقبه می شود.
در این مقاله همه اینها نقد شده و پاسخ درست از عقل و نقل در این زمینه ارائه شده است.
)