بررسی تطبیقی احکام حج و عمره در آیه 196سوره بقره از منظر فریقین با تأ کید بر وجوه اشترا ک و اختلاف میان امامیه و مذاهب اهل سنت

قرآن کریم به عنوان اصلی ترین و نخستین منبع مصدر تشریع اسلامی و استخراج احکام میان فقیهان شیعه و اهل سنت، در خلال آیات خود به بیان کلیاتی از احکام فقهی پرداخته است. و حدودا پانصد آیات آن، مربوط به احکام شرعی است. هدف پژوهش حاضر بررسی تطبیقی میان دو دیدگاه فقهی فریقین در آیه 196از سوره بقره است. به رغم آن که در ظاهر به نظر می رسد میان این دو گروه در استنباط احکام شرعی از آیات قرآن، ناهمسویی و ناهمگونی های برجسته و چشم گیری وجود دارد؛ اما بررسی های دقیق و موشکافانه، حاکی از همسویی و همگرایی آنان در احکام حج است؛ به گونه ای که در مواردی، نظریه شیعه دوازده امامی و برخی از مذاهب چهارگانه اهل سنت از هیچ گونه اختلافی برخوردار نیست. این تطابق، بین شیعه و مذهب حنفی زیادتر بروز کرده است؛ زیرا پایه های استدلال این دسته در فقه، همانند شیعیان دوازه امامی، مبتنی و متکی بر روایات برگرفته از ائمه معصومان علیهم السلام و براهین عقلی بوده و می توان ادعا کرد که از متانت و استواری بیشتری نسبت به سایر مذاهب چهارگانه اهل سنت برخوردار است. حج یکی از ارکان برجسته دین اسلام است و در هر دو فریق از اهمیت زیادی برخوردار است و همه مذاهب اسلامی به آن توجه خاصی داشته اند، از این رو حکم مذکور از دیدگاه فریقین به صورت تطبیقی مورد بحث و بررسی قرار می گیرد. در واقع تحقیق حاضر عهده دار تبیین حکم حج در آیه ۱۹۶ سوره بقره از منظر فریقین می باشد. این نوشتار به شکل تحلیلی – توصیفی است.