عدل در معانی مختلفی به کار رفته است از جمله موزون ،بودن رعایت تساوی و نفی هر گونه تبعیض انحراف و روگردانی اعطا کردن حق هر ذی ،حق رعایت استحقاقها در افاضهی وجود و امتناع نکردن از افاضه به آنچه امکان وجود دارد ولی معنای آخر مورد نظر این نوشتار میباشد که از دیدگاه اهل سنت معتزله که یکی از مذاهب اعتقادی اهل سنت می ،باشد و از دیدگاه شیعه امامیه بررسی شده است که بر اساس مقایسه این دو مذهب درباره عدل الهی میتوان :گفت هر موجودی که هر درجه از وجود استحقاق دارد حق خود را دریافت کرده است عدل الهی بر مبنای حسن و قبح عقلی متکی است معتزله عدل الهی را از توحید صفات ذات میدانند و از توحید افعالی ندانسته اند آنان اگرچه در اشیاء حسن و قبح ذاتی را قائل بودهاند و عدالت را بر این حسن قبح ذاتی اشیاء مطرح نموده ولی آنان مطلب صحیحی درباره این مورد اخذ ننموده اند در مقابل آنان شیعه عدالت خداوند را با دو دلیل محکم نقلی و عقلی به اثبات رسانده اند تا دیگر شبهه ای برای کسی پیش نیاید به همین دلیل امام صادق علیه السلام علیه السلام عدل را در کنار توحید از اساس دین برشمرد که حتی معتزله در این مرحله سقوط کرده اند.
)